Uit het Gareel

UIT HET GAREEL WAT DOEN DE ANTIKWAKKERS OP DE WALLEN ?

***** CORRIGEREN?

***** ***** ACCEPTEREN? *****

***** ROYEREN? *****

OF

***** OUWEHOEREN TUSSEN DE HOEREN ?! *****

Voorzitterssymposium: uit het gareel.

Zo’n beetje midden in het centrum van het ‘Red Light District’, ‘De Wallen’, en op nog nauwelijks tien ferme passen van een illustere ‘Thaise Massage Salon’, houden de antikwakkers op zaterdag 4 november 2006 in het Bethaniënklooster een symposium met als titel: ‘Voorzitterssymposium: uit het gareel - Medische beroepsverenigingen en alternatief praktiserende vakgenoten.’

‘De Wallen’ of ‘De rosse buurt’, zowaar een plek om lief te hebben. Een plek waar vromen en minder vromen elkaar plegen te ontmoeten. Een plek ook, alwaar hypocrieten, gluiperds, lichtekooien, junks, extremisten, moralisten en fundamentalisten elkaar tegenkomen en er tegelijk toch ook plaats is voor een bonte schakering van exoten, zwervers en hoerenlopers die de alom aanwezige wulpse verleidingen niet kunnen weerstaan. En, ook de plek waar de antikwakkers vandaag hun ‘shit-kei’, de Meester Kackadorisprijs uitreiken. Een ding van niks, dat bij ontvangst terstond in het vuilnisvat kan worden gekieperd. Maar ook een plek waar de grote humanistische geleerde Desiderius Erasmus eind vijftiende en begin zestiende eeuw zou hebben kunnen verkondigen dat de mens zijn eigen geweten en verantwoordelijkheid heeft, dat hij respect moet tonen voor de mening van een ander, dat hij tolerant dient te zijn en bij meningsverschillen tot een vergelijk met de ander moet komen. De subtitel van het symposium doet echter het ergste vrezen, want die luidt: ‘Alternatief praktiserende vakgenoten: corrigeren, accepteren of royeren?’

Voor de antikwakkers bepaald geen titel die een deugdzaam volgen van Erasmus voorspelt. Welnee, van zulke wijze woorden als er door Desiderius werden gesproken, hebben zij waarschijnlijk nog nooit gehoord. De intentie die verscholen ligt achter de vraag of alternatieve vakgenoten moeten worden gecorrigeerd, geaccepteerd of geroyeerd verwijst naar een nog nauwelijks te overtreffen vorm van onvoorstelbare arrogantie waarin weerzinwekkende dictatoriale trekken excelleren. Er is hier sprake van een respectloze attitude tegenover hen die, meer dan terecht, geheel anders over geneeskunst zijn gaan denken. Wij, antikwakkers, bepalen wel wat de leer van het genezen omvat! Een houding en mentaliteit die verworden is tot het principe van slikken of stikken. Wij, en wij alleen, weten wat de zieke medemens toekomt! Hier geldt het afschuwelijke en tegelijk onaanvaardbare, en dus niet te accepteren adagium, ‘Befehl ist Befehl’!!! Dat is de opvatting van reductionisten. Een opvatting van lieden die niet bereid zijn om over de grens van het zeer beknotte en bekrompen territorium van het Westerse universitaire medische denken heen te kijken. Het holistisch denken is hen vreemd. Lieden die zich niet kunnen schikken in onze naar openheid en spiritualiteit neigende maatschappij. Lieden die met hun walgelijke en inferieure manipulaties voortdurend op hooghartige wijze interfereren en botsen met de spelregels van gewoon alledaags burgerlijk fatsoen en hun eigen tekortkomingen als rechtgeaarde stiekemerds telkenmale verdoezelen of anderszins verdonkeremanen. Lieden die met hun absurde en onbezonnen acties elke nieuwe ontwikkeling in de geneeskunst, de kunst om zieke medemensen te genezen, in de weg staan. Lieden die men niet zal horen over de eigen reguliere medische blunders zoals die in het pamflet ‘AANKLACHT ‘* beschreven zijn. Medische blunders die de representanten zijn van gelegaliseerde reguliere kwakzalverij. Zo wordt er met geen woord gerept over indrukwekkende reguliere medische incidenten, zoals amputatie van het verkeerde been, extirpatie van de verkeerde nier, operatie aan de verkeerde schouder, dood door verkeerde bloedtransfusie, dood van een zeven maanden oude baby door een ondeskundige hartcatheterisatie, dood van een baby tijdens de bevalling door het verkeerd manipuleren van de Boerematang en de tragische dood van een veertienjarige jongen die een epiduraal hematoom, een bloeduitstorting nabij een hersenvlies opliep en van de dienstdoende dokter een aspirientje toegediend kreeg. Wie sprak er ook alweer over kwakzalverij? Wie sprak er ook alweer over corrigeren, accepteren of royeren? Ook het knulletje van tien jaar roep ik hier even in herinnering. In ‘De Telegraaf ‘ van 10 september 2005 stond een artikel met de veelzeggende kop: ‘Dokters bestraft na dood van 10- jarige Tim. ‘Blunders rond blindedarmontsteking’. ‘Wrijf zijn handjes maar warm’, werd er geadviseerd, terwijl het kind vanwege een geperforeerde blinde darm dood lag te gaan. De tuchtrechterlijke straf voor de twee betrokken artsen bestond slechts uit een belachelijke en absoluut ( ja, u leest het goed!!!) onbeduidende ‘waarschuwing’. Maar, let wel, de ouders kregen levenslang !!! . Een alternatief geneeskundige was vast en zeker voor onbepaalde tijd het cachot ingedraaid. Hoe onrechtvaardig en hoe onzuiver is dit alles. Dit zijn toch ondermaatse praktijken die op de rand van crimineel handelen balanceren? Volgaarne wil ik hier ook even stilstaan bij de chirurgen van het Maaslandziekenhuis te Boxmeer die voor tenminste drie doden aansprakelijk kunnen worden gesteld. Bovendien, het zal je maar gebeuren, moesten enkele tientallen van hun patiënten na complicaties door verwijtbare en vermijdbare fouten opnieuw risicovolle operaties ondergaan. Ik herhaal: wie sprak er ook alweer over kwakzalverij? Verder herinner ik hier aan de incompetente hart-longchirurgen van het Radboudziekenhuis te Nijmegen met dertig doden op hun rekening over een periode van circa vier jaar. Ook de achttien doden en eenenveertig zwaar beschadigde patiënten, door een onverantwoord medisch experiment met bloedverdunners te Utrecht, mogen hier niet onvermeld blijven. Dan hebben we nog de gynaecoloog van het Streekziekenhuis Midden-Twente in Hengelo die door een onbesuisd hanteren van de vacuümpomp de dood van een baby veroorzaakte. Natuurlijk moeten we hier ook even het verschrikkelijke drama dat zich in het Waterlandziekenhuis te Purmerend afspeelde memoreren. In dit ziekenhuis moest er bij een zwangere vrouw een keizersnede worden gedaan, omdat er sprake was van een zogenaamde placenta praevia, een moederkoek die zich veel te laag in de baarmoeder heeft vastgezet en zo het geboortekanaal vernauwd. Echter, tijdens de operatie bleek het hoofdje van het kind reeds diep in het nauwe geboortekanaal te zijn ingedaald. Het kind was intussen muurvast komen te zitten en men heeft toen waarschijnlijk op operatief technisch gezien onverantwoorde wijze, zo hard aan het hoofdje getrokken dat het nekje ter hoogte van de derde en vierde nekwervel werd gebroken. Een fatale operatieve actie waardoor een dwarslaesie ontstond en tengevolge daarvan een totale verlamming, inclusief verlamming van de ademhalingsspieren. Technisch geknoei van de hoogste orde !!! Welk een drama er zich verder nog rondom de ouders en het verlamde kind afspeelde blijft hier onbesproken, maar het is nauwelijks te geloven dat zulks in ons land nog kan gebeuren.

En, het allerergste is misschien nog dat bij al de hierboven beschreven medische miskleunen er nauwelijks of in het geheel niet werd gestraft en het ontnemen van de bevoegdheid tot het uitoefenen van de geneeskunst al helemaal nergens aan de orde kwam. Miskleunen die als gelegaliseerde kwakzalverij intens en onbeschrijfelijk menselijk leed hebben teweeggebracht.

In één van z’n frutselbundeltjes schrijft de voorzitter van de antikwak-club op werkelijk onvoorstelbaar narcistische, volledig met zichzelf ingenomen wijze: ‘Een goed oordeel over de waarde van bepaalde geneeswijzen is slechts te geven door een daarin doorknede en goed opgeleide professie.’ Inderdaad, de ouders van het dode jochie Tim en de vele andere slachtoffers zoals hierboven beschreven, hebben dit in de praktijk ondervonden. Door een doorknede en goed opgeleide professie werd hun kind of geliefde de dood ingesleurd.

Het ‘antikwak-symposium’ van heden is ongetwijfeld het directe gevolg van de dood van de uitermate sympathieke actrice Sylvia Millecam. Over de schaduw van haar dood is op brutale wijze een bijzonder onethisch goor en laf machtsspel ontstaan. Eindelijk was daar dan toch een prachtige kans om het alternatieve circuit te vermorzelen of op z’n minst ernstig in discrediet te brengen. Ongeremd en op schaamteloze wijze wordt deze dode vrouw alsnog gebruikt, of zo men wil misbruikt, om het onzinnige gelijk van het reguliere medische circuit zelfs juridisch bevestigd te krijgen. Een sluw en morbide spel, omlijst met de macabere franjes van de dood. Een drietal artsen, die Sylvia wel degelijk professioneel en gewetensvol, geheel in overeenstemming met haar wensen en in overeenstemming met de eed van Hippocrates hebben behandeld, zijn intussen op buitengewoon onrechtvaardige wijze gestraft. Hiertegen dient en zal fel worden geprotesteerd en zij die op welke wijze dan ook aan deze straf debet zijn, zullen ééns ter verantwoording worden geroepen. Desnoods zal een parlementaire enquête worden geëntameerd en zij die hun handen thans nog in onschuld menen te kunnen wassen, zullen hun straf niet ontlopen, want valse beschuldigingen die geschoeid zijn op inferieure en daarmee ontoelaatbare manipulaties dienen als zeer zwaarwichtige strafbare feiten te worden geïnterpreteerd. De waarheid zal eens zegevieren, dat staat voor mij zo vast als een paal boven water!!! Immers, het moet hier nog maar eens worden herhaald: Sylvia Millecam heeft er geheel uit eigen vrije wil voor gekozen om onder geen beding chemotherapie te ondergaan. Zowel de regulier werkende artsen als de alternatief werkende geneesheren waren niet in staat om haar op andere gedachten te brengen. Dit, en dit alleen is het ware verhaal waarmee op geen enkele manier mag worden gesjoemeld.

In het boekje ‘HEKSENJACHT’** zijn ook de afschuwelijke reguliere blunders rondom de dood van Sylvia en haar eigen vader uitvoerig beschreven. Een alleszins verbijsterend en daarom zeer lezenswaardig verhaal !!! ‘Hora est’, het is nu de hoogste tijd antikwakkers. Midden op de ‘Wallen’ moet u nu zelf met de billen bloot.Weliswaar een ordinaire en buitengewoon afzichtelijke vertoning, maar terecht, meer dan terecht! Want, antikwakkers, u bent het toch die maar al te vaak op schofferende en fundamentalistische wijze, zwelgend in gevoelens van superioriteit en een absoluut geloof in eigen gelijk, arrogant, hoogmoedig en bijna almachtig eenieder die op consciëntieuze wijze werkzaam is in de alternatieve geneeskunst meent te kunnen en te moeten attaqueren? En, gemakshalve wordt daarbij door u maar voorbijgegaan aan de gelegaliseerde kwakzalverij binnen het eigen reguliere circuit. Die is, zoals uit de hierboven beschreven drama’s kan blijken, aanzienlijk risicovoller en van een veel grotere omvang en importantie dan de gesignaleerde kwakzalverij binnen de alternatieve geneeskunst. Welaan, kunt u mij nu eens gedetailleerd uitleggen waarom de hier in het kort beschreven reguliere kwakzalvers, met een vaak zeer ernstig medisch vergrijp op hun geweten, niet het onderwerp van uw symposium vormen? Zo is daar bijvoorbeeld toch de alleszins te billijken vraag: ‘Waarom werd er rond de dood van dat jochie Tim niet over definitieve schorsing gesproken?’ Waarom mogen deze klungels, deze kwakzalvers, zich direct na het proces weer zonder enige beperking uitspreken over diagnose en therapie bij andere zieke medemensen? Waarom zijn deze kwakzalvers, na zo’n waarschuwing dan verder niet meer gevaarlijk? En waar zijn nu de antikwakkers om ons voor deze kwakzalvers te waarschuwen? Het zijn toch deze prutsers die de dood van een kind op hun geweten hebben? Dat is toch echt waar? Dat is toch geen kattenpies? En waarom vinden we over al deze afschuwelijke vormen van verwerpelijke reguliere kwakzalverij nimmer iets terug in het ‘Antikwakblad’? Men had er wel tien jaargangen mee kunnen vullen! Waarom worden deze drama’s ook niet uitvoerig door de antikwakkers op internet beschreven? Het net waarop zij alternatief geneeskundigen zo graag kapot schrijven of tot op het bot hun integriteit menen te moeten en te mogen beschadigen. Zo lezen we bijvoorbeeld de buitengewoon verwerpelijke en misleidende informatie over een tweetal tandheelkundigen die zich op hoogstaand wetenschappelijk niveau bezighouden met de bestrijding van de gruwelijke gevolgen van wortelkanaalbehandelingen en de onverantwoorde applicatie van het gif dat amalgaam heet. Er dient wetgeving te komen die het mogelijk maakt om dit soort antikwakse en volkomen onterechte, ongemotiveerde en absurde acties juridisch te vervolgen. Voor gedupeerde patiënten dient het mogelijk te worden om de schade tengevolge van de onjuiste voorlichting bij zo’n antikwakse club met behulp van een letselschadeadvocaat te claimen. En, zo kan hier ook de vraag worden gesteld waarom we op internet niets over de visie van de antikwakkers lezen over de chirurgen uit Boxmeer of de hart-longchirurgen uit Nijmegen of de gynaecoloog uit Purmerend of al die andere verschrikkelijke medische missers? Een laffe en uitermate schandalige opstelling. En waarom heeft de antikwak-club op dit symposium uitsluitend sprekers uit het reguliere circuit? Uitsluitend predikanten die voor eigen parochie preken? Reguliere predikanten, die blijkbaar zonder in gewetensnood te komen, de ogen kunnen sluiten voor alle reguliere medische blunders! Realiseren zij zich niet dat ze door de antikwakkers zijn ingehuurd om straks hun malafide en gemanipuleerde rapportage ten nadele van de alternatief geneeskundigen te kunnen onderschrijven? Ingehuurd, om medespeler te worden in een goor en vuig machtsspel waarbij niet het integreren, maar als ultieme exclusiviteit, het royeren centraal staat. De ware vraag die thans dan ook gesteld moet worden luidt:

Gelegaliseerde reguliere kwakzalvers: corrigeren, accepteren of royeren?